انزلی از نظر تاریخی قدمت زیادی ندارد و در چندین کتاب تاریخی، نام انزلی در 540 سال پیش ، ثبت شده است. متأسفانه روسها بندرانزلی را درسال 1805 میلادی برابر 1184 شمسی به آتش کشیدند واحتمالاً هرگونه آثاری که می توانست قدمت انزلی ومردم آن را روشن نماید، در آتش بیداد بیگانگان سوخت وبه خاکستر تبدیل گردید .  بدون شک ، اهالی اولیه بندرانزلی را مهاجرین تشکیل داده اند که از نواحی ساحل جنوبی تالاب انزلی  - نواحی طوالش  و مردم نواحی شرق انزلی به منظور استفاده از پایگاهی برای صید ماهی  و یا پناهگاهی  جهت فرار از امواج خروشان دریای خزر  و تالاب،  به این قطعه زمین وارد گردیدند  و شاید اولین کسانی بودند که نخستین کومه ها را برپا داشتند .

بندرانزلی از اوایل صفویه  ( زمانیکه قزوین پایتخت بوده است ) مورد توجه انگلیسی ها قرار گرفته  تا بعنوان سرپلی برای عبور ابریشم گیلان که مرکز آن در رشت بوده  به روسیه باشد . همین امر باعث شد که روس ها و حکومت مرکزی ایران نیز به موقعیت بندرانزلی پی ببرند . بندرانزلی، به علت موقعیت خاص جغرافیائی ، بهترین پناهگاه و لنگرگاه برای کشتیهای تجاری و نزدیکترین وامن ترین راه بین ایران و اروپا ، ازطریق روسیه درمسیر تجارت و محلی برای تخلیه و بارگیری کالای تجارتی و عبور مسافرین گردید . چنانکه در زمان نادرشاه ، انزلی پایگاهی جهت بارگیری برنج و سایر مایحتاج قشون نادری که درقفقاز می جنگیدند بوده است. در عهد قاجاریه، تردد کشتیها ی بادبانی  و بخاری به منظور حمل و نقل کالا خصوصاً حمل نفت که سابقه ای 200 ساله دارد به اوج خود رسید  و بندرانزلی به عنوان یکی از مهمترین بنادر سواحل جنوبی دریای خزر درآمد  و پس از تحویل تأسیسات بندری  وسیله شورویها  در سال 1306 خورشیدی  ، دولت ایران به تجهیز این بندر اقدام وامروزه یکی از بنادر مجهز و مهم ایران محسوب میگردد .  و از طریق آبراه های شوروی  سابق به اروپا ارتباط کشتیرانی دارد.