ساکنین بندر انزلی را انزلی چی به معنی اهل انزلی خطاب می‌کنند. در برهان قاطع جسته و گریخته، به چند واژه دیلمی اشاره شده که از لحاظ سیر تحول تاریخی می‌توانند قابل توجه باشند: پسوند «-چه» که همان «-یج» امروزین در گویش‌های شمالی ایران است و پسوندی است برای انتساب به محل (مانند «یوشیج» - «اهل یوش»). اگرچه در تمامی نقاط شمالی ایران امروزه همان «-یج» (به استثنا تالشی «-ژ») به کار می‌رود اما پسوند «-چی» نیز در اصطلاح معروف «انزلی چی» (اهل انزلی) می‌تواند از همین ریشه باشد. ریشه این پسوند از «چیت» باستانی ایران است که در زبان فارسی به صورت «-زی» در آمده‌است (مانند: «رازی» - اهل ری، منسوب به شهر ری)" جغرافیدانان بر این باورند که انزلی جایی است که سه سوی آن، آب و یک سوی آن، خشکی است. ھم رسته اینواژه، واژگان دیگری نیز وجود دارد که آخرشان به «ج» ختم میشود و میتوان گفت که انزلی در اصل «انزلیج» بوده و انزلیج به معنی اسکلهای بوده که جلوی رودخانه برای پهلو گرفتن کرجیھا می ساختند و واژه انزلی چی برگرفته از واژه انزلیج میباشد